Wargames: The Dead Code review

Algemeen & informatie

Het is al weer een behoorlijke tijd geleden dat ik deel één van Wargames keek. De film was wellicht niet ieder opzicht geweldig, maar het idee van één computer die de wereld wil vernietigen sprak me wel aan. Het origineel is goed uitgewerkt, en dat voor en film uit de jaren tachtig. Nu is er Wargames: The Dead Code. In dit vervolg speelt de koude oorlog geen rol meer, en komen er vanzelfsprekend terroristen om de hoek kijken.

Verenigde Staten
Drama / Thriller
100 minuten

geregisseerd door Stuart Gillard
met Matt Lanter, Chuck Shamata en Maxim Roy

Verhaal

Will Farner is gek van computers, en speelt er dan ook veel mee. Het spelen van computer spelletjes is echter niet zijn enige lust, ook geniet hij van het hacken van andere computers. Na verloop van tijd krijgt hij een geweldig aanbod: een game! Een game? Ja, een game. Maar wel een erg bijzondere, aangezien hij er duizend euro mee kan verdienen. De inzet is slechts een tientje, en met zijn kwaliteit besluit hij een gokje te wagen. Hij gebruikt het bankaccount van zijn buurman om een tientje voor de inzet te ‘lenen’.

Ripley is een nieuw project van de overheid, ontworpen om terroristen op te sporen. Dat doet deze door mensen het spel Ripley te laten spelen.  Op een één of andere manier pakt de computer Will Farner, en gaat de gehele overheid naar hem op zoek. Na verloop van tijd begint de computer zijn eigen leven te leiden. Terwijl Will rent voor zijn leven, vechten de makers tegen Ripley. Hij heeft namelijk de intentie om de gehele aarde te vernietigen…

Ongeloofwaardig

De film is erg ongeloofwaardig. Waar deel één nog enigszins een duidelijk verhaal had, gaf deel twee mij wat twijfels. Want terroristen die goed kunnen schieten, hoeven dat niet te kunnen in een spel. Het is dus duidelijk dat de makers een vooroordeel tegen gamers gebruiken: wanneer je schiet in games, kan je dat ook andersom… Dit is natuurlijk onzin, en deze twee zaken zijn niet met elkaar in verband te brengen. Naast dit feit zijn er nog tig vragen zonder antwoord:

– Waarom gaat de gehele overheid achter een jonge knul aan?
– Waarom kan de gehele overheid die jonge knul niet vinden?
– Hoe kan het dat die jonge knul meer weet dan de gehele overheid?
– Hoe kan het dat het hacken van een rekening simpeler is dan een potje boter kaas en eieren?

Toch vermakelijk?

Toch is de film vermakelijk. Wanneer je net zoals ik door het onrealistische jasje kijkt, is het mogelijk om er een leuke tijd aan te beleven. Het verhaal is dan wellicht niet ijzersterk, maar de andere elementen zijn prima. Ook is er voldoende spanning aanwezig, aangezien de atoomwapens weer een belangrijke rol spelen. Daarnaast zien we ook weer enkele oude bekenden uit het eerdere deel voorbijkomen. Ook de acteerprestaties zijn voldoende, alhoewel deze soms wat te overdreven zijn. Maar ik denk dat dit wel past bij een zogenaamde ‘tiener thriller’

Mening

Ik heb me prima vermaakt met het vervolg op Wargames. De film is wellicht wat minder origineel dan zijn voorganger, en veel gedeeltes uit die film worden opnieuw gebruikt. Ook is het verhaal totaal ongeloofwaardig waardoor het in het begin moeilijk is om je in te leven in de hoofdrolspelers. Maar door deze onrealistische kenmerken is de film vermakelijk, en heb ik mij geen minuut verveeld. De actie momenten zijn ijzersterk, en de computer is erg mooi uitgewerkt. Ik denk dan ook dat deze film bij iedereen, met een kleine dosis fantasie, in de smaak zal vallen.